Karen Gwyer - Needs Continuum
(No Pain In Pop / Konkurrent)
Vrouwen en electrobeats, een veel voorkomende combinatie. Maar de rollen
zijn bijna altijd strikt verdeeld: de vrouw zingt en de man bedient de
laptop. Vrouwen die van beide markten thuis zijn, die zijn ver in de
minderheid. Goed, er zijn er natuurlijk tientallen actief, maar het lijstje
namen dat echt naam maakt in de scene (Björk, Laurie Anderson,
TheeSatisfaction, Kevin Blechdom) mag nodig langer worden.
Nu dook onlangs Karen Gwyer op met een solo ambient electroplaat. Daar wilde ik wel eens meer van weten; wie is Karen Gwyer? Ze kwam als dochter van twee cellisten ter wereld in Ann Arbor, keerde na een tijdje cello en viool studeren de klassieke muziek de rug toe en stortte zich tot teleurstelling van haar ouders op de techno-scene. Via New York kwam ze in Londen terecht. Needs Continuum is haar debuut (als je een eerdere EP niet mee telt). Techno mag dan haar grote liefde liefde zijn, Needs Continuum is geen danceplaat geworden. Het eerste nummer Sugar Tots begint met intrigerende synth-drones, sitar-achtige geluiden en dof galopperende electrobeats. Ze werkt met repeterende patronen en soundscapes met een mystieke inslag. Lange stukken met en zonder (vaak ongewone) beats wisselen elkaar af. Ze is niet bepaald zuinig met galm.
Het is allemaal smaakvol gedaan, maar leunt soms ook tegen kitsch aan, zoals de latere platen van Dead Can Dance dat nogal eens deden. Invloeden van Krautrock, Afrikaanse drumpatronen en Britse psychedelica (the Orb) hoor je erin terug, al is het wel vertaald naar een dromerige stijl. Ritmes hoeven niet per se opzwepend te zijn; ze kunnen ook een meditiatieve sfeer oproepen. Dat heeft Gwyer goed in de vingers. Tegen het einde voegt ze ook nog vervormde stemmen toe, galmend als in een kerk. De esoterische sfeer die zo in Jaja Uses Ancestral Spirits ontstaat is wat mij betreft net één stap te ver. Aan één Lisa Gerrard hebben we meer dan genoeg. Gelukkig spelen de vocalen maar een bijrol. Al met al is dit een fijne en bijzondere plaat die heel geschikt is voor de huiskamer. Needs Continuum is in zijn geheel te horen in de SoundCloud.
Nu dook onlangs Karen Gwyer op met een solo ambient electroplaat. Daar wilde ik wel eens meer van weten; wie is Karen Gwyer? Ze kwam als dochter van twee cellisten ter wereld in Ann Arbor, keerde na een tijdje cello en viool studeren de klassieke muziek de rug toe en stortte zich tot teleurstelling van haar ouders op de techno-scene. Via New York kwam ze in Londen terecht. Needs Continuum is haar debuut (als je een eerdere EP niet mee telt). Techno mag dan haar grote liefde liefde zijn, Needs Continuum is geen danceplaat geworden. Het eerste nummer Sugar Tots begint met intrigerende synth-drones, sitar-achtige geluiden en dof galopperende electrobeats. Ze werkt met repeterende patronen en soundscapes met een mystieke inslag. Lange stukken met en zonder (vaak ongewone) beats wisselen elkaar af. Ze is niet bepaald zuinig met galm.
Het is allemaal smaakvol gedaan, maar leunt soms ook tegen kitsch aan, zoals de latere platen van Dead Can Dance dat nogal eens deden. Invloeden van Krautrock, Afrikaanse drumpatronen en Britse psychedelica (the Orb) hoor je erin terug, al is het wel vertaald naar een dromerige stijl. Ritmes hoeven niet per se opzwepend te zijn; ze kunnen ook een meditiatieve sfeer oproepen. Dat heeft Gwyer goed in de vingers. Tegen het einde voegt ze ook nog vervormde stemmen toe, galmend als in een kerk. De esoterische sfeer die zo in Jaja Uses Ancestral Spirits ontstaat is wat mij betreft net één stap te ver. Aan één Lisa Gerrard hebben we meer dan genoeg. Gelukkig spelen de vocalen maar een bijrol. Al met al is dit een fijne en bijzondere plaat die heel geschikt is voor de huiskamer. Needs Continuum is in zijn geheel te horen in de SoundCloud.