Het in 2011 opgestarte label 'Blloan' van Ballon Media had als doelstelling de betere buitenlandse strip in het Nederlands op de markt te brengen. Ik was zeer verrukt met hun eerste uitgaven en ondertussen staat de teller op zo’n 30 titels. Toch niet mis.

De Toorn van Fantomas is een reeks die in drie delen zal uitkomen. Deel 1, Onthoofd verscheen onlangs. Fantomas is een personage uit de Franse literatuur. Een wreedaardige, geniale crimineel die als voornaamste eigenschap heeft dat hij zich als alles en iedereen kan vermommen. In Frankrijk is hij een vrij bekend personage, bij ons iets minder, en daarom net interessanter. De strip begint in 1895 op de één van de eerste demonstraties van de cinematograaf, de eerste flat screen als het ware. Meteen een goed gekozen setting die de wereld waarin deze thriller zich afspeelt mooi schetst. Fantomas probeert een vrouw en haar tienjarige zoontje te vermoorden. Hij slaagt er enkel in de moeder het hoekje om te helpen en het zoontje wordt onder de vleugels genomen van een politieagent. Zestien jaar later wordt een man die ervan verdacht wordt Fantomas te zijn veroordeeld en terechtgesteld. Juve, de agent, is intussen een gerespecteerde inspecteur en zijn adoptiefzoon, Jérôme is hoofdredacteur van een krant. Het verhaal van Fantomas lijkt ten einde en Jérôme overdenkt hoe spijtig het is dat hij nooit te weten gekomen is waarom Fantomas hem wou koud maken. Uiteraard stopt het verhaal niet daar. Al snel duikt Fantomas opnieuw op en Juve en Jérôme raken betrokken in de speurtocht naar de waarheid.

Het verhaal bevat genoeg actie en mysterie om te boeien en er hangt een leuk Jack The Ripper-achtig sfeertje, maar de karakterontwikkeling blijft toch een beetje steken in de middelmaat. Ik durf niet te streng zijn, dit is nog maar het eerste deel, maar van Blloan zijn we meer gewend. Deze strip had evengoed gewoon tussen de vertalingen van Dargaud kunnen zitten. Ballon Media, onder wiens vleugels Blloan zit, regelt die namelijk ook. De geheimzinnige, en voor de meeste mensen waarschijnlijk exotische, figuur van Fantomas en het raadsel van zijn identiteit houden je als lezer natuurlijk wel in de tang. Het zal pas na de ontknoping in het derde deel blijken of deze reeks een doorsnee thriller is of een goed gecomponeerd stukje werk. Toch begrijp ik de keuze om deze reeks onder te brengen bij Blloan: de tekeningen. Die zijn van een fantastisch niveau. De sfeervolle pagina’s doen in hun cadrage en hoekigheid denken aan het beste dat de expressionistische film te bieden had. Hoewel deze filmstijl pas begin jaren 20 in Duitsland ontstond passen de stijlkenmerken als bij wonder bij dit verhaal: gotische decors, grote schaduwpartijen, veel vogel- en kikkerperspectief, enz. Denk nu echter niet meteen aan zwart-wit. Tekenares Julie Rocheleau mengt de stijl van films als Das Cabinet des Dr. Caligari en Nosferatu, eine Symphonie des Grauens met warme kleurpotloodkleuren.

Op grof papier weet ze met vrij schetsmatige maar toch gedetailleerde kleurpotloodvegen een heel aparte wereld te scheppen. Dat is een tegenstelling maar eens je het ziet weet je wat ik bedoel. Rocheleau blijft hangen in de kleuren blauw, rood, geel en groen, wat de vervreemding en tevens de sfeerschepping naar een nog hoger niveau tilt. Haar personages, die dan weer lijken weggelopen uit een animatiefilm als Les Triplettes De Bellville acteren overdreven en komen daardoor, in vergelijking met de zeer gestileerde achtergronden, toch nog over als mensen van vlees en bloed. Op de eindmeet wordt deze strip daardoor toch nog een aanrader.