Anton Corbijn
Anton Corbijn is een wereldberoemde fotograaf die soms ook nog wat anders
doet dan foto's maken. Hij ontwerpt weleens een logo (waar nogal wat kritiek op was), en de laatste
jaren maakt hij ook weleens een film, die soms wel (Control, 2007) en soms niet zo (The
American, 2010) gewaardeerd wordt. The American werd door
veel mensen nogal traag en ontoegankelijk gevonden - hetgeen dan door
Amerikanen wordt samengevat als ‘too euro’. Onlangs maakte hij
zijn derde film, A Most Wanted Man, en die zou ook weleens too
euro gevonden kunnen worden, maar in dit geval omdat de Amerikanen in
deze film geen fijne mensen zijn. De film is gebaseerd op het gelijknamige
boek van de ‘world champion of the spy novel’, John Le
Carré. Dat boek gaat over een spionageschaakspel tussen Duitse en
Amerikaanse undercovereenheden die in Hamburg achter een
terroristenfinancier aanzitten. En voor de verandering zijn de Duitsers dus
de good guys.
Corbijns derde film bleek door het noodlot aangewezen als de laatste film van de (ook voor zijn dood al) veelgeprezen Philip Seymour Hofmann. Deze speelt de Duitse spymaster Bachmann, een vadsige, gedesillusioneerde cynicus met slechte gewoontes en een slechte gezondheid. En een soort van blanke pit, ganz tief drin, want hij doet alles wat hij doet ‘to make ze wurld a zafer place’. Van de doden niets dan goeds, en Hofmann wordt dan ook alle lof toegezwaaid voor zijn rol, maar zijn beste ooit is het zeker niet. Het propvolle verhaal - de verwikkelingen buitelen over elkaar heen - geeft hem ook de ruimte niet om er veel meer te maken dan een Canardo-slash-Wallander-achtige eenling; een beetje een karikatuur dus. Maar wel een die door zijn verbetenheid en oprechtheid sympathie opwekt. En doordat je toch met de man gaat meeleven, laat het abrupte en ontluisterende einde van de film de kijker wat beduusd en onbevredigd achter - maar dat zal precies de bedoeling zijn geweest van Corbijn en Le Carré: ‘ze wurld of ze zpies’ kent geen happy endings.
A Most Wanted Man draait vanaf vandaag in de Nederlandse bioscopen
Corbijns derde film bleek door het noodlot aangewezen als de laatste film van de (ook voor zijn dood al) veelgeprezen Philip Seymour Hofmann. Deze speelt de Duitse spymaster Bachmann, een vadsige, gedesillusioneerde cynicus met slechte gewoontes en een slechte gezondheid. En een soort van blanke pit, ganz tief drin, want hij doet alles wat hij doet ‘to make ze wurld a zafer place’. Van de doden niets dan goeds, en Hofmann wordt dan ook alle lof toegezwaaid voor zijn rol, maar zijn beste ooit is het zeker niet. Het propvolle verhaal - de verwikkelingen buitelen over elkaar heen - geeft hem ook de ruimte niet om er veel meer te maken dan een Canardo-slash-Wallander-achtige eenling; een beetje een karikatuur dus. Maar wel een die door zijn verbetenheid en oprechtheid sympathie opwekt. En doordat je toch met de man gaat meeleven, laat het abrupte en ontluisterende einde van de film de kijker wat beduusd en onbevredigd achter - maar dat zal precies de bedoeling zijn geweest van Corbijn en Le Carré: ‘ze wurld of ze zpies’ kent geen happy endings.
A Most Wanted Man draait vanaf vandaag in de Nederlandse bioscopen