Gemakzuchtige en flauwe kopie van 'South Park: Bigger Longer & Uncut'. Karakterloze poppen, een dictator die een liedje zingt en een handvol geslaagde grappen uitgesmeerd over 100 minuten.

Noot: Er wordt in de film gekotst.

Waar in 'South Park: Bigger Longer & Uncut' Canadezen nog zwarte kraaloogjes hadden, is hier ieder figuur hetzelfde Thunderbirds-poppetje. Dat werkt minder goed. Voorderest een paar uitstekende grappen als de kotsscène of de zwarte panters, maar uiteindelijk niet genoeg om de vergelijking met SP positief te kunnen doorstaan. Dat krijg je ook als je te serieus die latente politieke boodschap wil brengen.

Mannen van begin veertig krijgen desgevraagd nog wel eens een twinkeling in de ogen als ze aan The Thunderbirds terugdenken, een tv-serie die er nu vooral aandoenlijk knullig uitziet. De square-heid en de gemankeerde motoriek van deze marionetten worden perfect gepersifleerd (met liefde, dus) in Team America. Dit tumult speelt zich nadrukkelijk in de post-9/11-wereld af. Weg met de terroristen! Lekker schieten! Voor de mannen van South Park zijn er niet veel heilige huisjes, zoveel mag als bekend worden verondersteld, maar kritische acteurs als Janeane Garofalo en George Clooney neerzetten als, eh, marionetten van terroristenleider Kim Jung Il? De Alec Baldwins van deze wereld mogen dan vervelende mediahoeren zijn, maar is dat werkelijk ernstig genoeg om zo'n simplistische satire overeind te houden? Team America telt enkele sterke grappen, nogal wat spitsvondige vuilbekkerij (niet zo makkelijk als je zou denken) en veel visuele vondsten, niet in de laatste plaats een neukscene die in elke andere vorm tussen de schaar van de censuur zou zijn gesneuveld. Hoewel Team America een perfecte parodie op de uiterlijkheden van de Thunderbirds is, stijgt het verhaal niet ver boven de rechtlijnigheid van het voorbeeld uit.