Season of the Sparks is alweer de vijfde plaat van de Ierse singer-songwriter Adrian Crowley. Zijn liedjes zijn op het eerste gehoor niet erg opvallend, wat een oorzaak zou kunnen zijn voor Crowley’s onbekendheid in deze regio. Toch is hij al een jaar of tien bezig, voornamelijk vanuit zijn huiskamerstudio in Dublin. Crowley verheft zijn stem nergens, maar verovert u met zachte hand. Wat een prachtige folky luisterliedjes! Simpel, maar uiterst doeltreffend. Zijn warme bariton en kalme voordracht doen denken aan Bill Callahan (Smog) en Leonard Cohen. Een wat harder nummer zoals Liberty Stream lijkt wat meer op Low. Hij tokkelt op een elektrische gitaar met veel galm, wat een fijn tapijt oplevert om overheen te zingen. Crowley speelt piano, gitaar en harmonium, kalm en dromerig. Cello en viool zorgen in enkele nummers voor een sfeervolle omlijsting van de goed verstaanbare teksten, de drummer speelt met kwastjes.

Zijn muziek wordt sinds kort door het Schotse Chemikal Underground uitgebracht. Geen vreemde stap: hij lijkt daar goed op zijn plek als het blijmoedige broertje van Arab Strap’s zwartkijker Aidan Moffat. Crowley is een echte romanticus: in veel liedjes hebben de liefde, de natuur, het Ierse landschap of dieren (Horses like to dream all night) een hoofdrol. Squeeze Bees: “A blind girl sat at the foot of a tree and sang in a voice like cream: I’m looking for a beautiful man with gray hair and gray eyes, a man who can sit at the foot of a tree, and squeeze bees, and squeeze me, for my honey”. Beetje klef? Helemaal niet; luister maar eens naar de single The wishing Seat. Een erg catchy refrein en gespeeld op een harmonium die klinkt als een kathedraal. Het liedje krijg je gegarandeerd een paar dagen niet uit je hoofd. Bekijk de nostalgische super-8 filmcollage op: YouTube (u bent gewaarschuwd). Meer info en MP3’s vind je op MySpace