( - )
Er is leven buiten Radiohead. Thom Yorke heeft meer ideeën dan hij in
één band kwijt kan. Dat bleek al bij het uitkomen van zijn
spookachtige solo debuut The Eraser (2006). Daar kon hij zijn liefde
voor experimentele electrobeats goed in kwijt. Nieuw was de elekronische
aanpak niet: op Kid A (2000) hoorden we al veel elektronica. Zijn
solowerk leek de koers van Radiohead nog een extra zetje te hebben geven:
op The King Of Limbs (2011) was nog meer ruimte voor elektronische
experimenten en ‘moeilijkere’ composities.
Zijn nieuwe band heet Atoms for peace, vernoemd naar een van de tracks op The Eraser. De supergroep werd in 2009 bij elkaar gebracht. Een opmerkelijke verzameling muzikanten: Flea (Red Hot Chili Peppers) op bas, Beck, Joey Waronker (REM) op drums, Mauro Refosco (Forro in the Dark) op percussie en producer Nigel Godrich (Radiohead). Er valt nog steeds niks te lachen in Yorke’s muzikale universum. Gevoelens van frustratie zijn ook hier aanwezig, evenals ondoorgrondelijke teksten, zoals gewoonlijk vaak nauwelijks verstaanbaar. Het stapelen van ritmes ligt aan de basis van elke track. Zijn uitgesmeerde losjes meanderende zangmelodieën contrasteren mooi met de hoekige glitchy electro. Alles grijpt perfect in elkaar.
Amok klinkt als het uitbundige broertje van The Eraser, ook wat minder depressief. Veel elektronica, maar nu met een vol bandgeluid. Het is wel lastig te horen wat digitaal is en wat met een 'echt' instrument is ingespeeld. Dondert eigenlijk niet, want het resultaat is fantastisch. Amok had net zo goed de nieuwe plaat van Radiohead kunnen zijn, zo groot is de stempel die Yorke op het geheel drukt. Dit is zo'n plaat waarvan je in februari al weet dat hij een van de beste van 2013 zal zijn. Het artwork van Stanley Donwood is ook weer oogstrelend.
De limited vinyl editie is bij hun eigen Atoms For Peace Shop inmiddels uitverkocht, de limited cd nog niet. Wil je de limited vinyl, probeer dan de online of online platenboer, want die hebben inmiddels hun zendingen binnen gekregen en beperkt op voorraad. De plaat is geheel te horen op de vpro-luisterpaal. Op YouTube staan video’s van Default en Judge, Jury and Executioner.
Zijn nieuwe band heet Atoms for peace, vernoemd naar een van de tracks op The Eraser. De supergroep werd in 2009 bij elkaar gebracht. Een opmerkelijke verzameling muzikanten: Flea (Red Hot Chili Peppers) op bas, Beck, Joey Waronker (REM) op drums, Mauro Refosco (Forro in the Dark) op percussie en producer Nigel Godrich (Radiohead). Er valt nog steeds niks te lachen in Yorke’s muzikale universum. Gevoelens van frustratie zijn ook hier aanwezig, evenals ondoorgrondelijke teksten, zoals gewoonlijk vaak nauwelijks verstaanbaar. Het stapelen van ritmes ligt aan de basis van elke track. Zijn uitgesmeerde losjes meanderende zangmelodieën contrasteren mooi met de hoekige glitchy electro. Alles grijpt perfect in elkaar.
Amok klinkt als het uitbundige broertje van The Eraser, ook wat minder depressief. Veel elektronica, maar nu met een vol bandgeluid. Het is wel lastig te horen wat digitaal is en wat met een 'echt' instrument is ingespeeld. Dondert eigenlijk niet, want het resultaat is fantastisch. Amok had net zo goed de nieuwe plaat van Radiohead kunnen zijn, zo groot is de stempel die Yorke op het geheel drukt. Dit is zo'n plaat waarvan je in februari al weet dat hij een van de beste van 2013 zal zijn. Het artwork van Stanley Donwood is ook weer oogstrelend.
De limited vinyl editie is bij hun eigen Atoms For Peace Shop inmiddels uitverkocht, de limited cd nog niet. Wil je de limited vinyl, probeer dan de online of online platenboer, want die hebben inmiddels hun zendingen binnen gekregen en beperkt op voorraad. De plaat is geheel te horen op de vpro-luisterpaal. Op YouTube staan video’s van Default en Judge, Jury and Executioner.