De Oostenrijkse elektronica-componist Bernhard Fleischmann voelt de klok tikken. Het einde komt in zicht, resulterend in een introspectieve bui en dito plaat. Sterfelijkheid mag dan zijn thema zijn, I’m Not Ready For The Grave Yet klinkt zeker niet somber. Wel erg Duits: veel repetitieve beats, omlijst door sfeervolle laagjes synthesizers en een beetje lijzige stem. Zijn vocalen tussen zingen en praten in, gecombineerd met warme elektrobeats doen denken aan de Duitse bands Tarwater, Schlammpeitziger en The Notwist. Maar waar die nogal eens eentonig en aan saaie kant zijn, weet deze knoppendraaier van begin tot eind de aandacht moeiteloos vast te houden.

Naast de subtiel gelaagde beats komen er ook geregeld gitaren langs, die zoals in Who Emptied The River het roer luidruchtig overnemen. Het geheel klinkt intiem, soms prettig ongepolijst en is rijk aan fijne details en dynamiek. Waar Tarwater al jaren in bijna elk nummer dezelfde uitgebeende mineurtoon aan slaat, laat Fleischmann veelzijdigheid zien. Een goeie vondst is bijvoorbeeld dat hij zijn eigen zang aanvult met samples van oude LP’s van Engelse taalcursussen. Het bekakte accent werkt vervreemdend en grappig. Niet uniek natuurlijk want o.a. The Books en Grasscut haalden die truuk ook al uit. Maar daar gaan we niet over zeuren want I’m Not Ready For The Grave Yet is in het genre simpelweg erg goed. Het leven is een ballenbak in de vorm van een doodskist. Met humor de midlife crisis te lijf gaan, dat zouden meer mensen moeten doen. De plaat is nu te horen op de vpro-luisterpaal.