Franse strips lezen de meesten niet zo makkelijk in de originele versie als Engelse strips. Maar niet alles wordt vertaald, dus mis je wel het een en ander. Voor wie zijn Frans weer eens op wil halen is hier een tip: C'est encore loin, l'amour?. Deze verzameling korte stripjes over de liefdesperikelen van de kleine Elza bevatten nauwelijks lange teksten en zijn erg charmant. De losse tekenstijl doet een beetje denken aan de beroemde boekjes over die andere getroubleerde scholier Le Petit Nicolas (Goscinny & Sempé), die sommigen zich nog zullen herinneren van de Franse les.

Didier Lévy en Catherine Meurisse maken eenvoudige cartoons met kroontjespen en slechts één steunkleur. De expressieve gezichtsuitdrukkingen zijn raak getroffen, het getob herkenbaar. Kritiek op haar eeuwige Bretonse visserstruitje hoort Elza stoïcijns aan, haar liefdesobject probeert ze te strikken door zo ongeïnteresseerd mogelijk aan een terrastafeltje te hangen met een zonnebril op. Ondertussen probeert ze een sukkelige aanbidder te ontmoedigen met bitse oneliners. Met zwarte lipstick op zien je tanden er nog witter uit. Dit soort dingen bevolken haar universum. De gespreksstof van Elza en vriendin Molly past vaak meer bij iemand van twintig dan bij pakweg een vijftienjarige, maar dat mag de pret niet drukken. Kleine waarschuwing: wie niet van vrouwenstrips houdt (zie Ilah Cordelia) kan beter iets anders proberen. Het mooi vormgegeven boekje heb ik in ieder geval van kaft tot kaft met één lange glimlach uitgelezen.