Weinig lijntjes, veel impact. De Rotterdamse cartoonist Kito over WikiLeaks.

De Amerikaanse Vanessa Davis heeft haar strips uit 2004 tot 2010 gebundeld in een kloeke hardback. Autobio in pure vorm: strips over alledaagse bezigheden in dialoogvorm. Gesprekjes in winkels, op kantoor, in lunchrooms, met haar fanatiek Joodse moeder, vriendinnen, zus Ariella, en vriendje Trevor. Of ze luistert vreemden af op een terras of openbaar toilet, om die dan op papier te kijk te zetten. De cover laat er geen misverstand over bestaan: dit is een vrouwenboek vol vrouwendingen: Fatcamp (zomerkamp voor dikke kinderen), relaties, lekker eten, suffe bijbaantjes, babyshowers, bemoeizuchtige moeders en hoe je snor te waxen. Groots en meeslepend is haar leven niet, maar van de kleinste voorvallen weet ze wel een erg sfeervolle impressie neer te zetten. Haar bont gekleurde stijl doet aan Lynda Barry denken (waar ze een grote fan van is) en ook aan Brecht Evens, want kaders ontbreken vaak, waardoor de figuren en haar knusse meisjeshandschrift van de pagina af swingen. Gedetailleerd uitgewerkte verhalen in kleur worden afgewisseld met losse potloodschetsen. Dat geeft het boek een fijn ritme. De waarheid vertellen is belangrijk. Er staat zelfs soms een pijltje bij met ‘all true’. Haar humor is van het subtiele soort, zoals in Sexy Outfit, waarin ze op bed ligt te telefoneren. Beller: ”So you’re lying there in just your underwear?”. Davis strekt zich elegant uit: ”Yeah, with just my undies… and one sock stuffed with a ziploc bag filled with ice”. De meestal korte scenes hebben vaak geen duidelijk begin of einde, maar het fijne tekenwerk maakt veel goed. Dat ze een opleiding in textielontwerpen volgde en graag kleding maakt zie je goed terug in hoe precies ze broeken en schoenen tekent.

Ze vertelt over hoe ze opgroeide in een hechte Joodse gemeenschap in Florida, verhuisde naar New York en vervolgens naar California. Als ze naar California verhuist zegt een vriend: “Are there even any Jews in Santa Rosa?” Erg tekenend voor hoe veel Amerikaanse Joden bij voorkeur met andere Joden omgaan. Haar kleine veilige wereld wordt weerspiegeld in het boek, wat soms erg leuk uitpakt maar soms ook een beetje tuttig. De verhalen zijn lief en beschaafd. Slechts af en toe gaat ze wat meer psychologisch de diepte in als haar Joodse identiteit onbegrip veroorzaakt bij haar omgeving. Verhalen over haar excentrieke moeder leverden de geslaagdste pagina's op. Deze snoeptrommel vol korte verhalen smaakt naar meer. Hopelijk gaat ze zich nog eens wagen aan een langer verhaal.

De middag werd gevuld met lezingen en een discussie tussen een panel van deskundigen en de zaal. Zoals verwacht kwamen er flink wat frustraties naar voren die al decennia leven onder stripmakers: onzichtbaarheid van strips in de boekwinkel, distributieproblemen van kleine tijdschriften, de weinige mogelijkheden voor jonge tekenaars om zich te profileren en ga zo maar door. Uitgevers nemen strips te weinig serieus en laten steeds meer buitenlandse successen vertalen, tekenaars moeten leren zichzelf beter te presenteren, steeds meer stripspeciaalzaken gaan dicht (nog maar 25 in heel Nederland). Gaat de nieuwe stripopleiding aan ArtEZ voor verbetering zorgen? De discussie ging dus alle kanten op, maar het werd wel duidelijk welke problemen de meeste urgentie hebben en welke partijen voor een oplossing met elkaar om de tafel zullen moeten. Boekhandels en stripmakers hebben deels tegengestelde belangen: de handel wil risico minimaliseren en zal weinig vernieuwend werk van onbekende auteurs willen inkopen. Tekenaars hebben winkeliers juist nodig om hun werk onder de aandacht van het publiek te krijgen. Selexyz voelt zich niet geroepen de stripcultuur vooruit te helpen, maar gaat voor maximale winst per meter. Nieuwe auteurs komen zo dus nooit binnen. Een vicieuze circel, waar ook de nieuwe Beroepsvereniging Nederlandse Stripmakers (BNS) weinig aan kan veranderen. Na de verhitte discussies was er gelukkig ook nog tijd voor een borrel en een rondje netwerken.

Stripmaker Merel Barends was dit weekend aanwezig op Comic Invasion in Sugar Factory te Amsterdam en maakte daar dit beeldblogje over. Lees het schriftelijk verslag van Michael Minneboo over Comic Invasion hier (met foto's van de stripmakers in actie.)

Het Verhip een strip!-festival in Vera in Groningen ligt alweer bijna een week achter ons, maar voor een leuke stripimpressie is het nooit te laat.