Achter een sprookjesachtig geïllustreerd hoesje schuilt een bijzondere Deense folkgroep. Op hun vierde plaat pakken ze het groots aan; naast het vierkoppige bandje is er een heel orkest te horen. Opvallend zijn vooral de vele koorpartijen. Efterklang heeft maar liefst dertig gastmuzikanten aangetrokken voor de koren en de strijk- en kopersecties.

Het eerste stuk 'Polygyne' is met jazzy klarinetten meteen een van de beste nummers. Daarna volgen wat onverstaanbaar gefluister, een dwarsfluit, zagende cello's en een voortkabbelende piano die de aandacht soms wat doen verslappen, maar gelukkig worden op de juiste momenten trompetten en drums ingezet om u bij de les te houden. Zo laveert het gezelschap behendig door diverse genres heen, van modern gecomponeerd via folk naar jazz en elektronica. Efterklang doet niet aan valse bescheidenheid, maar gaat voor het grote gebaar met jubelende koren die bijna in religieuze extase lijken te verkeren. Het nummer 'Illuminant' neemt u mee naar een desolaat klanklandschap, minder geschikt voor mensen die vatbaar zijn voor winterdepressies. Op 'Horseback Tenors' tuimelen koren, drums, toeters en bellen werkelijk over elkaar heen, wat helaas veel te bombastisch uitpakt.

Efterklang kan veel en wil dat maar al te graag laten horen. De mooiste passages zijn toch die waarin ze keuzes maken (less is more, weet u wel). Wanneer de componisten zich in weten te houden, maken ze werkelijk wonderschone muziek. Parades is een aanrader voor liefhebbers van Rachel's en Múm. De prachtig geïllustreerde vouwhoes met poster is een pluspunt.